Zilveren Penseel voor Yvonne Jagtenberg!

Terwijl Yvonne Jagtenberg aan het voorlezen was in een klas in Arnhem kwamen haar uitgever, Mascha de Vries, een lid van de Penselenjury en Sophie Claassen van de CPNB binnengeslopen om haar te verrassen met een Zilveren Penseel voor Mijn wonderlijke oom. 

Hoera! Gefeliciteerd Yvonne! Super verdiend!

Mijn wonderlijke oom gaat over de kleine Gerard die samenwoont met zijn teckel Dali in een hypermodern huis. Humor en kattenkwaad worden daar niet zo gewaardeerd. Zijn wonderlijke oom brengt daar verandering in. Een ode aan de Franse filmmaker Jacques Tati en zijn alter-ego Mon Oncle.

De Zilveren Penseel is een literatuurprijs die jaarlijks wordt toegekend aan twee van de best geïllustreerde kinderboeken van het afgelopen jaar.

Zilveren Penseel categorie Prentenboeken
Mijn wonderlijke oom

Uit het Juryrapport:
Het unieke aan Mijn wonderlijke oom is die ene hand die tekst en tekeningen aanstuurde. Zowel de stijl van tekenen als de teksten van Yvonne Jagtenberg zijn los maar trefzeker. Met elkaar laten ze op overtuigende en sprankelende wijze zien hoe bevrijdend het is om te doen wat je het liefste doet, je eigen gevoel, drang of verbeelding volgen.
Dat klinkt als een jaren 50-boodschap die in de figuur van monsieur Hulot, de wonderlijke oom, weer helemaal actueel is gemaakt. Aan de hand van alledaagse situaties is de boodschap speels en impliciet. Een wandeling maken met deze wonderlijke oom wordt automatisch koorddansen op de stoeprand. En een berisping van een agent eindigt in een vrolijke dans. Je zal als kind maar zo’n speelse, inspirerende oom als oppas krijgen. Het boek is in alle opzichten een ode aan de kracht van de verbeelding. Behalve de losse lijnvoering die we van eerder werk kennen, gebruikte Yvonne in dit boek subtiele kleurvlakken die op zichzelf staande personages worden. Zo kan een gebouw ogen krijgen die van alles zien en verandert het schijnsel van de schemerlamp in een veilige hondenmand.
De lichaamstaal van de oom en het neefje op wie hij past, refereert in veel opzichten aan de stomme films van Jacques Tati. En toch is het boek meer dan een biopic. Het is een pleidooi voor vrijheid, voorstellingsvermogen en avontuur. Die maken het leven rijker dan de angstige houding van de ouders. Al deze aspecten bij elkaar maken Mijn wonderlijke oom tot een vrolijk, uitdagend boek dat uitnodigt tot meerdere keren lezen en bekijken. Even tijdloos als de films waarop het gebaseerd is en daardoor ook een aanmoediging om de films van Tati weer eens te kijken.